Yaşam Büfesinde “Tortu”... “…Hamdık (1963), piştik (1968), yandık (2023); İlk beş yılın sonunda dört bir yana savrulurken salata kasesindeki karışım mıydık; yoksa potadaki bir bileşim mi ? Bugün geliştirdiğimiz diyalog piştikten beş yıl sonra oluşsaydı (1973) “network“umuzla dağları deler miydik ? >Altmış yılda “4K” gücümüzü geliştirirken hangi “köşe taşları“nda ya da “dönemeçler“de kritik anlar yaşadık; neler oyup da, neler koyup da geçti ve ne kaldı elimizde; aklımızda, yüreğimizde, ruhumuzda ne...

Yaşam Büfesinde “Yolculuk”... “…Sana gönül borcum var; ödemek kolay değil. Zaman gelip geçiyor, dur demek kolay değil. Şu yalancı dünyaya yeniden gelebilsem, seni bir ömür değil, bin ömür sevebilsem (minnet ve mihnet)…; Temel ihtiyaçlarını karşılayıp orta sınıfa geçmiş bir insan, beş boyutta kendini geliştirmeye odaklanmalıdır: Entellektüel, Estetik, Etik, Teknik ve Ekonomik (MS 2016, Başarı Bilgesi-Kahramanın Kaderi Arenada Yazılır, S178)…” Zaman gelip geçiyor, dur demek kolay değil… > Ne zaman gelirsen gel başıma taç...

Yaşam Büfesinde “Rasyon”... “…The two most important days in your life are the day up you were born and the day you find out why (MT)…; Karaman sen kızları önden et, ben erkekleri arkadan ederim (Prof.Dr.ŞB)..; Unutmak zaman istiyor, hatırlamak bir an..; hafıza-ı beşer nisyan ile malûldür (insan belleğinin unutmak gibi bir hastalığı vardır) > ya unutamasaydık !!!“ EZM68Zootekni (29/136) > Türk Marşı (Prof ve Mozart) > Öyle bir geçer zaman ki > Türk Marşı (Beethoven) > Sefalar getirdiniz sefa geldiniz dostlar Merhaba Biraz absürd...

Yaşam Büfesinde “Düşünce Düz... “…Doğanın bir yasası olarak kişiler ölümlüdür. Aralarında düşünce düzeni bırakanlar ölmezler. Bu düşünce düzeni halkın yaşantısından, bir kurtuluş savaşından ve dinamizmden gelen Atatürk’te ölümsüzler arasında en yüksek yeri almıştır. Bundan dolayı ağıt söylememiz, yas tutmamız gerekmez… (Ramazan Süslüoğlu – 1967 / Birlik Yönetim Kurulu); … Atatürk bize dargın yurttaşlar, Atatürk bize dargın arkadaşlar. Onu biz darılttık. Onu üzdük. Hep söz verdik, sözümüzü tutmadık. Suçlarımıza...

Yaşam Büfesinde “Çizgiler (YuvA... “…My house is small, no mansion for a millionaire. But there is a room for love and there is room for friends. That is all care (YuvA; Evim küçüktür, bir milyoner köşkü değildir. Fakat evimde sevgiye ve arkadaşlara herzaman bir oda vardır. Benim için önemli olan budur )…Mother, God could not be everywhere. And therefore he made mothers (MC/Singapore/Ocak 1993: Ana: Anne, Tanrı her yerde hazır olmayabilir. Bu nedenle anneleri yaratmıştır)…” Sana gönül borcum var (Ayşekan Durukan) > Roberta (Peppino di Capri) > Ömrün...

Yaşam Büfesine “Pre&Post... “…“Merhaba Vahit (ZM68VÇ), ben Copcu ?” >“Copcu mu tanıyamadım” dedi Vahit. Yineledim “Ben Mustafa Copcu” deyince tanıdı Vahit. Demek ki adımı tam söylemem gerekiyormuş ki Vahit haklı. Sohbeti açmak için, tahrik yoluyla bir yoklama yaptım: “Duydum ki geçen gün çift jokerle okey dışarı yapmaya çalışıyormuşsun ve dışarı yapamayınca sinirlenmişsin” Vahit ciddi bir şekilde “Ben okey oynamam” dedi. “Ne oynarsın ?” dedim ve yanıtı netti “Ben briç oynarım” Bu noktadan devam ettim.“Ben de briç...

Yaşam Büfesinde “Bir gün”... “…Sizin için en önemli gün hangi gündür ?…Yaşadığımız her gün hak ettiğimizin bir fazlasıdır (1) ;..Yarın için yaşanan yaşamın gerçekleşmesine hep bir gün vardır” (https://www.copcu.com/2009/04/28/yasam-bufesinde-hergun-ve-bugun/ )…; My house is small not mansion for a millionaire. But there is room for love and there is room for friends. Thats all I care (Copcu / Singapore / Ocak 1994)…“ Çeşme’de bir gün; bugün Merhaba “Ben Halep’te on arşın atlardım < Halep ordaysa arşın...

Yaşam Büfesinde “Şeref Abi̶... “…İki Şeref abi var. Birisi Birleşmiş Milletler Nesli Tükenmekte Olan Canlıları Koruma Komisyonu’nun derdine çare olan sanal Şeref abi; diğeri Bornova ZMAEnstitüsü’nde seksenli yıllarda beraber olduğum gerçek Şeref abi… Birincisi bir öykünün sanal kahramanı… Diğeri Enstitüdeki Şeref abi ki; Prof.Dr.Hasan Latif’in “Fraktal Yönetim” isimli kitabındaki “Damdaki Adam”ın tıpkısının aynısı (https://www.copcu.com/2009/01/09/yasam-bufesinde-damdaki-adam/)…” Geçiş döneminde, Enstitü’den Ciba’ya uyumda neden bildiğimi...

Yaşam Büfesinde “Yorgunum”... “…Ben yorgunum hayat; dindar değil kindar nesil istediğini açıkca söylemekten çekinmeyip bizi bu ayrışmış günlere getirenlerden yorgunum…; Bayram arifesinde boy gösteren ısmarlama yobazlardan yorgunum…; Doğuştan dumura uğramış düşünce setlerini kaybettiğini sanan yobazlardan yorgunum…; Güvercin gibi takla attırmaktan utanmayan yobazlardan yorgunum…; Giden feslisini aratmayan nankör ve hain, kravatlı, papyonlu, gözlüklü yobazlardan yorgunum…; Ben yorgunum hayat; yobazlardan yoruldum…” Tur...

Yaşam Büfesinde “Ayna ve Aziz... “…Erzurum’un bir köyünde köyün tamamı ve köyün şıhı hayatında hiç ayna görmemişler. Adamın biri aynayı ilk gördüğünde alır bakar ve çok şaşırır. Çünkü aynada gördüğü yüzü, ölen kardeşinin yüzüne benzetir. Öylesine duygulanır ki alır aynayı koynunda yatmaya başlar. Kocasının koynunda bir şeyle yattığını gören karısı, kocası uyurken aynayı koynundan alıp ne olduğuna bakmaya başlar. Fakat dehşete kapılır ve söylenir: “Vay anam, benim herif beni bir kadınla aldatıyor demek ki. Koynuna bir kadının resmini...